Ooggetuige, ik-vorm, Mohammed Atta

Langzaam word ik wakker van mijn wekker. Het is nog donker buiten wanneer ik uit mijn raam kijk. Ik sta op en ik loop naar de badkamer. Ik zet mijn douche aan en ik leg een handdoek klaar. Ik laat de douche even warm worden voor ik er in stap. Het warme water zorgt ervoor dat mijn huid begint te gloeien. Geniet hier maar van Atta, het is de laatste keer.Ik was mijn haar en ik zeep mijn lichaam in met mijn douchegel. Ik blijf nog even genieten van de warme stralen en ik stap uit de douche. Ik kijk mezelf aan in de spiegel, even twijfel ik of ik de missie moet afzeggen. Ik loop terug naar mijn slaapkamer en ik kleed me aan. Ik probeer mijn gedachten gericht te houden op de missie. Niet op mezelf of op de slachtoffers. Je moet dit doen, het is nodig. Amerika is de grootste vijand en ik mag Al Qaida niet teleurstellen. Ik loop naar de keuken en voordat ik wegga eet ik met tegenzin het eerste wat ik tegenkom in de koelkast.

 

Ik loop met Abdulaziz naar de gate van vlucht 11. Ik kijk op mijn horloge, 07:35 we zijn redelijk op tijd. Samen met de medekapers gaan we apart van elkaar het vliegtuig in. Na 20 minuten gaat het

Vliegtuig eindelijk richting de startbaan. Ik begin steeds zenuwachtiger te worden. Atta, je kan dit. Ze verdienen dit. Al Qaida heeft je niet voor niks uitgekozen voor deze missie.Hoe meer ik nadenk over de Amerikanen en de missie hoe zekerder ik van mijn zaak word.

 

08:14. Het is zo ver. Samen met de medekapers lopen we gehaast naar de cockpit. De twee piloten schrikken van ons wanneer wij schreeuwen dat ze het stuur los moeten laten en dat wij de boel over gaan nemen. Terwijl de twee piloten onder begeleiding van drie kapers met wapen weggebracht worden ga ik achter het stuur zitten.

Tien minuten later laat ik iedereen weten dat wij een aantal vliegtuigen hebben gekaapt en dat we terug zullen keren naar het vliegveld.Onzin. 

 

Wanneer we over Schenectady vliegen maak ik een grote bocht richting het zuiden van New York. 08:33, ik begin tegen de mensen te schreeuwen dat niemand moet bewegen en dat we gewoon teruggaan naar het vliegveld. Meer onzin.

 

 08:37, ik laat het vliegtuig dalen en ik maak een scherpe bocht richting Manhattan. De missie komt bijna ten einde.

 

08:45. We komen in de buurt van het gebouw. Hoe dichterbij we komen hoe zekerder ik me voel. Al mijn zenuwen zijn weg en ik ben er klaar voor. 08:46:30. We komen nog dichter bij de toren en mijn adrenaline slaat bijna op hol. 08:46:40. We doorboren The Worldtrade Center. Ik heb me nog nooit zo levend gevoeld.