De Dynamiek tussen Hamilton en Burr

Ik ben op 16 januari, 2018, naar Hamilton Londen gegaan. 
Alles eraan was absoluut fantastisch, maar alles vertellen is lastig. 
Een van de dingen die me het meeste vastpakte, was het dynamiek tussen Hamilton en Burr, de twee hoofdkarakters. 
Maar wat maakte ze zo boeiend? Wat maakte mij zo geïntrigeerd in de relatie tussen de twee? 
In deze review zal ik het hebben over hoe de acteurs Jamael Westman (Alexander Hamilton) en Giles Terera (Aaron Burr) in Hamilton West End hun rollen speelden. Dit slaat dus niet op alle andere acteurs die deze rollen hebben. 
Meer informatie over de acteurs en de musical zelf is hier te vinden: https://hamiltonmusical.com/london/ 

Het begin 

In het eerste nummer van de musical komen we erachter dat Hamilton geen familie meer heeft. Zijn moeder ging dood in Hamiltons armen toen hij twaalf was, zijn vader verliet hem twee jaar eerder. Zijn broer liet hem in de steek op het eiland en de enige neef die hij had pleegde zelfmoord 4 maanden nadat Hamilton in huis ging wonen bij hem.
Burr zijn hele familie was ook weg voordat hij twaalf was (Al hoor je hier niks over in de musical.)
Burr was opgegroeid met rijke en welvarende ouders.
Hamilton groeide op in een eiland van slavernij en dood, zonder enig geld.
Hamilton vocht zijn weg naar boven, terwijl Burr al aan de top begon. 

In het tweede nummer van de musical ontmoet Hamilton Burr. Het eerste wat opvalt is dat Hamilton, een immigrant die net is aangekomen in Amerika in 1776, niet zijn mond kan houden. Hij is duidelijk enthousiast en gepassioneerd.
Burr daarentegen, vertelt Hamilton dat als hij minder moet praten en meer moet lachen, want mensen die teveel praten zouden volgens hem eerder in de problemen komen dan anderen.
Hamilton is het hier compleet niet mee eens. Je kan zien dat op dit moment, Hamilton Burr al nauwelijks meer serieus neemt. Burr heeft echter een duidelijk soort respect en ontzag voor de jonge man. 

De oorlog begint kort na hun ontmoeting en terwijl Hamilton hoger en hoger stijgt, blijft Burr achter hangen. Er is een scene waarin Burr aan George Washington vraagt of hij mogelijk meer kan doen voor de oorlog. Net wanneer Washington met tegenzin toestemming geeft, komt Hamilton binnen. Burr wordt weggestuurd en voordat je het weet is Hamilton Washington’s secretaris. Hamilton hoger dan Burr.
En was het omdat Hamilton niet stopt. De man blijft maar doorgaan terwijl Burr blijft wachten. 

Het midden 

Het verschil tussen Hamilton en Burr wordt steeds groter. Burr is jaloers op hem omdat hij alles krijgt puur alleen omdat Hamilton nooit zijn mond houdt en nooit stopt tot dat hij krijgt wat hij wilt. En het lukt hem elke keer weer.
Ondertussen schampert Hamilton over hoe Burr nooit voor iets staat en nooit voor zichzelf opkomt. 

Een nummer in Hamilton dat hun verschil enorm erg laat zien is “Dear Theodosia”.
In dit nummer zingt Burr naar zijn net geboren dochter Theodosia en Hamilton zingt naar zijn pasgeboren zoon Philip.
Wat ze zingen is dit: 

Hamilton: I’ll do whatever it takes. 

Burr: I’ll make a million mistakes. 

Hamilton zegt dat hij alles zou doen om zijn zoons leven het beste te maken, terwijl Burr zegt dat hij terwijl hij hetzelfde probeert als Hamilton, hij honderden fouten zou maken. 

Hamilton komt op een gegeven moment naar Burr toe en vraagt de man of Burr in samenwerking met hem de Federalist Papers wilt schrijven, maar Burr wijst het af. Hij wilt niet het risico lopen dat zijn naam onder iets staat dat niet zou worden goedgekeurd.
Hamilton stormt weg, gefrustreerd dat Burr nog steeds niet iets wilt doen wat in zijn ogen goed is. 

Een moment in de musical dat me compleet vastpakte was in het nummer Non- Stop.
Washington vraagt ergens aan het einde van het nummer of Hamilton voor de financiën van Amerika wilt zorgen als Treasury Secretary. Hamilton neemt het aan zonder enkele twijfel.
Burr stond schuin achter Hamilton, onder het balkon, in de schaduwen. Hij wachtte tot Washington ook zou aanspreken. Burr keek hem vol verwachting aan, maar wanneer Washington hem niet eens aankijkt, slaat Burr met zijn vuist op de trap. Hij draait zich langzaam weg en verlaat het toneel. 

 

Het einde van Hamilton en Burr 

Het constante dat Alexander Hamilton is het wachtende dat Aaron Burr is, botst. 

Na een paar scenes, komt er een nummer dat alweer alle aandacht grijpt; “The Room Where It Happens”.
In dit nummer, breekt Burr eindelijk. Hij realiseert zich dat hij niet meer wilt wachten, want met Hamilton in de wereld, zal hij nooit ver komen op die manier.
Dus hij doet het eerste de beste wat hij kan: hij verandert van politieke partij en neemt plek in als senator van New York. Maar de persoon van wie hij heeft gewonnen was de schoonvader van Hamilton.
Hamilton, dij enorm trots en hooghartig is, ziet dit als een persoonlijke aanval. Hij beschuldigt Burr ervan dat hij dit alleen maar heeft gedaan om Hamiltons familie eer te verpesten. 

Jaren gaan verder. Washington stapt op als president en Hamilton is zijn steun kwijt. Burr confronteert met de hulp van andere karakters (Jefferson en Madison) Hamilton over de mogelijkheid dat hij geld heeft gesloten van de overheid.
Hamilton voelt zich verraden door de man die ooit zijn vriend was. 

Dan, in 1800, gaan Jefferson en Burr nek aan nek om de nieuwe president van Amerika te worden.
Op het einde komt het erop aan dat Hamilton de keuze moet maken tussen wie wint.
Dit is wat Hamilton zegt: 

Hamilton: The people are asking to hear my voice
For the country is facing a difficult choice
And if you were to ask me who I’d promote
Jefferson has my vote
I have never agreed with Jefferson once
We have fought on like seventy-five different fronts
But when all is said and all is done
Jefferson has beliefs, Burr has none 

Burr was verraden door de man die ooit zijn vriend was. 

Het duel 

4 jaar later zit Hamilton Burr weer dwars.
Burr vraagt of Hamilton zijn excuses wilt aanbieden, maar de troste Hamilton wees het af, omdat Burr dit kan verwachten als hij niks doet en niet te vertrouwen is.
Ze gingen duelleren. Hamilton wordt neergeschoten en een paar uur later is hij dood. 

Wanneer Hamilton de trap van het balkon op loopt wanneer hij dood is, en Burr de laatste zin van het nummer zingt, verlaat iedereen het toneel. Alleen Hamilton en Burr zijn nog over:
Hamilton, bovenaan, neerkijkend op de man die hem heeft vermoord, en Burr, onderaan, opkijkend naar iemand die hij altijd heeft bewonderd. Iemand die hij heeft vermoord. 

Voor de rest van zijn leven en erna, stond Burr bekent als de persoon die Hamilton heeft neergeschoten.
En Hamilton stond bekent als de man die Burr dood heeft geschoten. 

Hamilton en Burr. Twee mannen met dezelfde idealen. Dezelfde visies. Dezelfde liefde voor hun familie en hetzelfde verlies erin.
Ze draaiden continue om elkaar heen, maar het was onmogelijk voor ze om door dezelfde deur te gaan, omdat ze anders om gingen met wat ze wilden. Het heeft geleid tot veel pijn en verlies voor beide mannen. 

En die diepgang van deze twee karakters, die gevoelens die er zijn, is één van de vele redenen dat ik zo gek ben op deze musical.
En waarom ik zo erg hou van beide Hamilton en Burr. 

 

 

Geschreven door: Marjolein du Pree, 1A